14 sierpnia 2008 (zmod.: 9 lutego 2010)

Założone ręce na piersi, skrzyżowane nogi, skierowany w bok albo odchylony do tyłu tułów, pochylona do przodu głowa, spojrzenie spode łba lub z boku, dotykanie ucha i pocieranie oka to oznaki podejrzliwości.

Kłamstwo. Kłamiąc ludzie mają tendencję do odwracania wzroku, czynienia częstych błędów językowych, mówienia wyższym tonem i przejawiania wzmożonych ruchów. Mówienie nieprawdy zwykle połączone jest z określonym wyrazem twarzy, która w porównaniu z innymi częściami ciała odgrywa w tym procesie największą rolę. Symptomem potencjalnego kłamstwa może być asymetryczne ściąganie twarzy, w wyniku którego obie jej połowy wyglądają nieco inaczej. Np. jedna z nich jest bardziej słodka lub smutna, usta są skrzywione a fałdy na czole rozdzielone nierównomiernie.

Oszukiwanie ponadto znajduje swój wyraz w gestach ręki dotykającej twarzy. Człowiek mówiąc, widząc i słysząc nieprawdę stara się zazwyczaj zakryć rękoma swoje usta, oczy lub uszy. Małe dziecko zakrywa rękoma usta, gdy kłamie, oczy - gdy widzi coś niepożądanego i uszy - gdy słyszy reprymendy rodziców. Człowiek dorosły zachowuje się w trakcie kłamania w sposób mniej oczywisty. Jego ruchy ręki dotykającej twarzy nie są aż tak klarowne, ale pojawiają się, gdy czuje się on niepewnie, ukrywa coś, wpada w przesadę lub po prostu kłamie. Badacz komunikacji niewerbalnej Desmond Morris powiedział, że "kłamstwa łaskoczą". Ruchy ręki dotykającej twarzy występują w czterech podstawowych odmianach:

• Zakrywanie ust podczas mówienia (niepewność, zakłopotanie, nieszczere intencje)
  
• Dotykanie nosa ("coś tu śmierdzi")
  
• Pocieranie oka ("czy ja dobrze widzę?")
  
• Pociąganie kołnierzyka, pocieranie karku, drapanie po szyi, pocieranie ucha ("czy ja dobrze słyszę?")

Spuszczona głowa ma negatywną wymowę. Kiedy człowiek jest w kłopocie, ma wątpliwości, dezaprobuje kogoś lub coś – dotyka nosa, lub lekko go podrapuje, chwyta płatek ucha, czasami pociera oczy. Również spoglądanie „spode łba „ lub z boku - to negacja. Skierowanie korpusu ciała w bok, czy odchylenie go do tyłu, odwracanie twarzy, skrzyżowanie rąk jak i nóg to ruchy przeważnie wykonywane podczas zaprzeczania.

Uczucie niezadowolenia można "wyczytać" z odwrócenia twarzy, pocierania tyłu szyi, wysunięcia warg, poruszania kącikami ust w dół, zaciśnięcia ust w "kreskę", skrzyżowania rąk i nóg.

Gotowość z kolei wyraża się przez dłonie szeroko oparte na biurku, siadanie na skraju krzesła oraz ręce rozłożone na biodrach. Kiedy tym gestom towarzyszy dodatkowo powstanie z miejsca, pokazuje się determinację do działania.

Chcąc sprawiać wrażenie zwycięzcy, czy to stojąc czy chodząc, powinieneś pamiętać aby szyja pozostawała luźno, głowa była uniesiona wysoko, jednocześnie lekko wysunięta do przodu, odsłonięta szyja, klatka piersiowa rozluźniona, uwypuklona, plecy i kolana wyprostowane, dłonie swobodnie splecione za plecami. Jest to tzw. „postawa autorytarna”- stoją tak , bądź chodzą policjanci, oficerowie, dyrektorowie i inni posiadający władzę i prestiż. Skrajną formą „postawy autorytarnej” jest chodzenie z wysoko podniesionym podbródkiem i jednocześnie energiczne poruszanie rękami.

O pewności siebie jednoznacznie świadczy gest ułożenia dłoni w kopułkę powstałą ze złączonych opuszków palców obu rąk. Sygnalizuje on ponadto poufałość stosunków, dumę, wywyższanie się, zarozumiałość, egoizm. Pewność siebie można również rozpoznać po sposobie trzymania filiżanki. Odgięty mały palec u ręki trzymającej filiżankę jest właśnie przejawem powyższej cechy.

« nowszy

starszy »